Als een van de jongste patiënten met slokdarmkanker moest de Britse Jemma Jones (nu 23) twee jaar verkeerde diagnoses aanhoren, alvorens ze geholpen werd. Het dramatische gewichtsverlies en de pijn bij het eten werden toegeschreven aan een eetstoornis. Vandaag, twee jaar na de chemotherapie, is ze ontzettend dankbaar dat ze nog leeft.

Jemma's gezondheid ging begin 2010 bergaf. Van de een op de andere dag werd het doorslikken van voedsel zodanig pijnlijk dat eten voor de tiener een marteling werd. ,,Ik dacht dat het een keelontsteking was, maar het bleef maar erger woren. Voedsel leek vast te zitten en ik had pijn in mijn slokdarm", vertelt ze.

Eerst kreeg ze reflux als diagnose en de raad om maagzuurremmers te kopen. De medicatie veranderde echter niets. Tijdens de twee jaar die volgden, werden de klachten alleen maar erger. “Mijn moeder moest mijn eten bijna vloeibaar maken, en zelfs dat deed pijn”, aldus Jemma, die razendsnel 30 kilo verloor. Na een volgend bezoek aan de huisarts kreeg ze door de combinatie van drastisch gewichtsverlies en moeizaam eten, de diagnose anorexia of boulimia op haar bord. ,,Ik barstte in tranen uit en smeekte hem om te geloven dat ik echt serieus ziek was, maar het enige wat ik kreeg, was een doorverwijzing naar groepstherapie."

Lees verder op ad.nl