Borderline-patiënte Michelle Steenman (23) schreeuwt om hulp. Ze is doodsbang dat ze zichzelf iets aandoet. Maar haar wanhoopskreet vindt geen gehoor. Michelle kan voorlopig nergens terecht voor een behandeling. ‘Ze laten me gewoon barsten. Juist nú heb ik extra hulp nodig.’

,,Ik trek het niet meer. Ik ben door het dolle heen. Ik loop de haren uit mijn kop te trekken. Het is echt foute boeI. Ik ben helemaal in de war. Ik weet niet wat ik kan doen. Niemand doet wat. Ik weet het niet meer…''

6 mei 2015. Het voicemailbericht van borderline-patiënte Michelle Steenman (23) is een wanhoopskreet, een schreeuw om hulp. Na een paar maanden in een instelling zit ze al 2 weken weer thuis. ,,Ik wil hier niet zijn. Ik ben doodsbang voor mezelf.''

Ze is angstig en depressief en heeft paniekaanvallen. Vorige week raakte ze in een crisis. ,,Ik zat te huilen en trillen, wilde mezelf iets aandoen. De crisisdienst kon niks doen. Ga onder de douche staan, was het advies.''

Lees verder op gelderlander.nl